Tja, het doel heiligt de middelen. Toch?
Dit was tenminste wel onderdeel van de opdracht waarmee ik begin 1994 op pad werd gestuurd. Begin twintig, op zoek naar zingeving en misschien wel vooral op zoek naar avontuur. En waar kon je die combinatie destijds beter vinden dan in voormalig Joegoslavië. Als vredesmilitair zou ik de wereld gaan verbeteren! Na een basisopleiding van 4 maanden werd ik uitgezonden naar het zwaar geteisterde centraal Bosnië. Daar werkte ik als chauffeur 4-tonner mee aan de broodnodige hulpkonvooien en raakte betrokken bij een arbeidsongeval waarvan ik tot op de dag van vandaag de gevolgen nog voel.
Maar wat de echte indruk maakte in die tijd was de confrontatie met de totale ontheemding. Zoveel mensen van huis en haard. De teneergeslagenheid. De armoede. Het verdriet. De totale machteloosheid.
... Nooit heb ik mij zo machteloos gevoeld.
Nee, ik geloof niet dat veiligheid afdwingbaar is. Veiligheid moet je willen!
Ik ben blij dat ik vanuit IVM mijn steentje mag bijdragen door werk veilig te maken. Maar veiligheid gaat voor mij persoonlijk veel verder dan veilig werken. Ik wil actief bijdragen aan een veilig en gezond leven voor ieder mens, waar ter wereld ook! Vandaag de dag relevanter dan ooit.
Het was op een zaterdagmiddag dat ik in de garage aan het werk was. Op de achtergrond stond radio 2 aan. Laura Brugmans vertelde haar verhaal. Een aangrijpend verhaal. Ze vertelde over haar boek ‘En toen ging de bel’ waarin ze haar ervaringen beschrijft rondom het dodelijke arbeidsongeval van haar echtgenoot in 2012. Openhartig vertelt ze hoe het is om plotseling haar man te verliezen. Over het ongeloof, het verdriet, de boosheid, de rouw, de eenzaamheid en het vele geregel. Hoe ga je door, als je wereld op zijn kop staat?
Ik viel letterlijk stil.
Indringend beschrijft ze ook de juridische nasleep van het ongeval in de Rotterdamse haven. Plotseling zijn naast het rouwproces ook de arbeidsinspectie, de officier van justitie en letselschadeadvocaten in haar leven. Laura Brugmans deelt haar persoonlijke verhaal om meer aandacht te vragen voor slachtoffers en nabestaanden van dodelijke bedrijfsongevallen en heeft daarom een stichting opgericht. Bovendien wil ze de aandacht voor veiligheid op de werkvloer stimuleren en vergroten. Want jaarlijks komen er in Nederland nog altijd zo’n 80 (!) mensen om het leven door een ongeval op het werk.
Hiervoor heeft ze vrijwilligers nodig. En ik geloof dat wij haar daar samen mee kunnen helpen. Inmiddels heb ik mijzelf ingeschreven als vrijwilliger en wil ook u vragen om Laura en haar stichting te steunen. Zet uw kennis en kunde in en help! klik voor meer informatie op onderstaande afbeelding.
Ik wens u fijne feestdagen en een gezond en bovenal veilig 2016.
Marius Veenvliet - Directeur IVM
